monolog Nadii

Nadia do Tymona mierząc jego wzrost:
-kiedyś już będziesz gadał.... będziesz normalnym człowiekiem!!!

trochę urósł od poprzedniego lata...

nionio

chyba mogę już to napisać, bo ten blog jest w końcu dla tymona, więc niech wie co i kiedy z nim robimy...
otóż to zdjęcie jest ostatnim zdjęciem ze smoczkiem!
na wakacjach były sprzyjające okoliczności do zaniechania tego nawyku i udało się

a swoją drogą to nie wiem dlaczego muszą mu te nogi tak zwisać.... hmmm

ziomale

mewy

malancholia

może duma nad upływającą wodą, niczym nad czasem...hihihi uwielbiam to zdjęcie;)

radość

w jednym kierunku

kaczki, czyli mewy

niedziela

oczy

Filip składa się z kości, skóry, narządów wewnętrznych i OCZU

śmiech

TAKI śmiech jest naprawdę zbawienny, to było spotkanie na szczycie, podczas którego smiech przemienił się w płacz i mógł doprowadzić mnie do zgonu, bom sie zadławiła tyńczykiem;( wszystkie mięśnie nam się pokurczyły i rozkurczyć nie chciały... następnym razem juz na jedzenie nie pojedziemy, bo "dziewczyny do wzięcia" objadły się za bardzo i ruszać się nie mogły....;( ale saszki mamy!!!

mury

zdjęte z murów

słowacy

Niesamowite jest to, że przy tych fletach pracują wszystkie pokolenia tych ludzi, niesamowity spokój w oczach dzieci.... praca czyni wolnym... chciałoby się powiedzieć, ale tego nie powiem;)